به گزارش مشرق، «جواد غیاثی» در یادداشت «روزنامه خراسان» نوشت:
بالاخره دولت یازدهم در آخرین روزهای فعالیتش یک برنامه نسبتا مدون برای غلبه بر مهم ترین بحران پیش روی کشور یعنی بیکاری ارائه کرده است. برنامه ای که گفته شده قرار است آیین نامه های اجرایی آن تا چند روز آینده تهیه شود. متن برنامه هم پر است از ضرب الاجل های کوتاه ۱۰ یا ۱۵ روزه برای دستگاه ها؛ مثلا آمده که «وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با همکاری سایر دستگاه‌های مرتبط، تا پانزدهم تیرماه ۱۳۹۶ به تهیه بسته سیاستی و حمایتی هر یک از رسته فعالیت‌های منتخب مشتمل بر وظایف و ماموریت‌های دستگاه‌های اجرایی در سطح ملی و استانی اقدام کند!»
وقتی این گونه جملات را می بینم از طرح ها و برنامه های اجرانشده و ضرب الاجل های مشابه آن ها یادم می آید. آقای جهانگیری همین فروردین امسال برنامه رونق تولید و اشتغال را با بیش از ۲۳۰ پروژه یا طرح ابلاغ کرد. قرار بود دستگاه ها تا پایان خردادماه درباره آن ها گزارش بدهند. مثلا قرار بود وزارت صنعت ظرفیت ساخت هواپیما در داخل را بررسی کند و گزارش بدهد. سال گذشته هم بیش از ۱۲۰ پروژه ابلاغ شد که پر از ضرب الاجل های دو هفته ای بود. اما سال ۹۵ تمام شد و یک گزارش منسجم هم از نتایج ارائه نشد. همین گونه است درباره دستورات رئیس جمهور برای حل معضل فیش های نجومی و ...
امید است که این طرح به سرنوشت آنها دچار نشود، اگرچه همه چیز مثل همیشه است و ایرادات فاحش گذشته وجود دارد. مثلا هیچ سند پشتیبانی برای طرح ارائه نشده است.
ما نمی دانیم که سیاست گذار محترم حوزه اشتغال چگونه به این نتیجه رسیده است که "جابه جایی مسافران جاده ای، ریلی و هوایی" جزو رسته های اولویت دار برای اشتغالزایی در حوزه حمل و نقل است!
یا این که چرا تولید مسکن، احیای بافت فرسوده و ساختمان های دولتی برای اشتغالزایی پیشنهاد شده است؟ آیا این ها پروژه های قبلی وزارت راه نیست و در سال ۹۵ وزارت راه در اجرای این برنامه شکست نخورده است؟ ایراد تکراری دیگر هم این است که هیچ گزارشی از گذشته نداریم؛ دوباره عناوینی که قبلا شکست خورده گنجانده شده است؟
ایرادات بسیار است و البته همه تکراری؛ همان ایراداتی که بسته رونق تولید و طرح های اشتغالی قبلی داشت. مثل طرح های قبلی هیچ اولویتی تعیین نشده است، برخی عناوین تحت عنوان اقدامات اولویت دار معرفی شده اما به شکل عجیبی نامتجانس است؛ "فرش دستبافت" به عنوان رسته اولویت دار در کنار "تکمیل طرح های نیمه تمام" و "صنوف اعم از توزیعی، تولیدی و خدماتی" قرار گرفته است! اولویت های ما تا این اندازه نامتجانس و ناهمگن است.
البته در اقدامی رو به جلو، رویکردهای اساسی مورد توجه ذکر شده است اما هیچ اشاره ای به تاثیر این رویکردها در انتخاب اولویت ها نشده است. مثلا از توسعه صنعتی عمومی یا انتخاب عمودی سخن گفته شده است اما معلوم نیست در کدام صنایع قرار است در زنجیره ارزش افزوده جهانی قرار بگیریم. همان ایرادات طرح های قبلی همچنان برقرار است، اگرچه امید کم است اما شاید این بار طرح را به شکست نکشاند.
